Sponsoring voor vakonderwijs voor weeskinderein in het bergdorp Chintapalli, in Andra Pradesh, India
Wij zijn Joke en Jan-Willem Grievink. Wij hadden een adviesbureau voor de foodsector en christelijk leiderschap. Zie www.conception.nl. De website is nog als platform actief. Het bedrijf niet meer, vanwege pensionering. We zijn op een bijzondere manier betrokken geraakt bij dit arme bergdorpje (Chintapalli) in de binnenlanden van Andra `Pradesh in India. Daar hebben we in 2012 een kindertehuis laten bouwen en 22 weeskinderen (11 jongens en 11 meisjes) onder onze 'hoede' genomen. De leeftijd varieert (in 2024) van 10 tot 22 jaar. Het kindertehuis staat naast een kerk. Voor de dagelijkse verzorging woont er een zorg-echtpaar bij de kinderen en de lokale pastor houdt ook toezicht op het tehuis. De kinderen gaan in het dorp naar een Katholieke lagere school met een verlenging tot 'college-onderwijs'. De oudste kinderen zitten intussen op aanvullend vakonderwijs. Vijf kinderen hebben die opleiding afgerond en betalen nu kostgeld omdat ze nog wel in het huis blijven wonen. Uitsluitend voor de bekostiging van dat vakonderwijs hebben wij sponsors nodig. Daarvoor is deze website bedoeld.
Wat doen wij?
De kinderen komen uit verschillende gehuchtjes in de binnenlanden van Andra Pradesh.Ze hebben geen familie meer en zijn dus volledige weeskinderen. Intussen leven ze als broertjes en zusjes met elkaar in een huis. Een lokale manager van onze Stichting is eindverantwoordelijk voor het project. Eén echtpaar woont bij de kinderen en kookt voor (en verzorgt) de kinderen, die overigens intussen zelf ook alle huishoudelijke klusjes doen, zoals zelf groente verbouwen, schoonmaken, wassen, reparaties uitvoeren enzovoort.
De kinderen zien ons als hun 'Papa en Mama'. Maar wij hebben niet de middelen om óók nog de vakopleiding van de kinderen te verzorgen. Daarvoor hebben we sponsors nodig. Daarvoor is deze website bedoeld. Vijf kinderen zijn klaar met hun vakopleiding en zijn begonnen met werken. Ze wonen nog wel in het huis (ze hebben geen andere familie), maar betalen nu kostgeld. Drie zitten nu nog op de vakschool. De komende jaren zullen er nog 13 geleidelijk naar deze vakschool gaan. Daarvoor zijn nog enkele tienduizenden euro's nodig. Via deze website zullen we daarover vertellen.
Op de foto's hiernaast: boven de 4 opleidingen die op de Vakschool te volgen zijn. Daaronder: wij op bezoek bij de schoolleiding.
De lokale overheid in Andra Pradesh heeft in juli 2024 ons Kinderhuis (tijdelijk) gesloten omdat het volgens hen niet aan de regels zou voldoen. De achterliggende reden is dat er bij één privaat weeshuis (elders in de deelstaat) voedselvergiftiging is geweest en er kinderen zijn overleden. Daardoor is er paniek bij die overheid ontstaan en zijn de alle particuliere kindertehuizen bezocht door lokale ambtenaren. Ons kindertehuis, dat al meer dan 15 jaar bestaat, is door hen voorlopig gesloten totdat we voldoen aan hun eisen. Die eisen zijn nogal wispelturig, zo bleek in de afgelopen maanden. Intussen hebben ze de kinderen wel weggehaald en ondergebracht in drie verschillende "staats-weeshuizen" en zijn ze dus uit elkaar gerukt. Onze verzorgers mogen er niet bij. Ze hebben het heel slecht in vergelijking met hoe het was in ons kindertehuis en ze missen alle activiteiten die voor hen werden georganiseerd door de pastors.
Onze 'managing-pastors' zijn druk bezig om vergunningen vernieuwd te krijgen. Dat lijkt nu eindelijk te lukken, maar de bureaucratie is nogal hardnekkig in de binnenlanden van India. We weten nu al wel dat de 11 jongens en 10 meisjes niet meer bij elkaar in één pand mogen wonen. We hebben nu een aparte ruimte gezocht en gevonden voor de 11 jongens en hopen/bidden dat de overheid daarmee akkoord gaat.
De drie oudste jongens en de twee oudste meiden zijn overigens aan het werk en logeren in hostels bij hun werk. Maar omdat ze elkaar allemaal als broers en zusjes zien, zijn ze ontdaan dat ze elkaar niet meer kunnen zien. We kunnen straks wel weer gezamenlijke activiteiten voor ze organiseren. We accepteren het maar en bidden dat nu spoedig alles weer terug-naar-normaal kan gaan. De kinderen kunnen overigens wel naar school. Dat gaat dus wel door gelukkig.
De verzorging van dit kindertehuis loopt via de Stichting De Vaste Burcht uit Hoenderloo. Ook de sponsoring voor de kosten van de vakopleiding voor de kinderen loopt via deze Stichting. Dit is een ANBI Stichting en alle inkomsten en uitgaven worden extern gecontroleerd. Er worden geen interne of externe kosten in rekening gebracht. Alle sponsorbijdragen komen volledig ten goede aan de vakopleiding van de kinderen. Alle andere kosten, zoals huisvesting, voedsel, verzorging hebben wij voor onze rekening genomen worden verder aangevuld door gewone giften aan De Vaste Burcht.
Sinds een paar jaar is in Chintapalli een (particuliere) vakschool. Dat is omdat de overheid dit dorp verder wil ontwikkelen met medische voorzienongen en landbouw. Wij hebben ervoor gekozen om onze weeskinderen - na het primaire onderwijs - te laten doorstromen naar dit vakonderwijs. Als ze dat tenminste ook willen. En dat 'willen' is overigens 100%. De school (foto rechts) kun je niet vergelijken met een soortgelijke school uit ons land.
Op de foto rechtsonder laat: een van de jongens vol trots zijn zelfverbouwde 'Cucumber' zien.
Zoals het woord 'vakschool' al doet vermoeden zijn de vier soorten opleidingen die de school aanbiedt, vooral praktisch ingericht. De studenten leren een ambacht dat relevant is voor deze regio.
Op deze school zijn er vier opleidingen:
1. Een opleiding tot klusjesman annex chauffeur.
2. Een opleiding tot verpleegster.
3. Een opleiding voor land- en tuinbouw.
4. Een opleiding voor dierverzorging.
Ons kinderhuis staat in Chintapalli in de binnenlanden van de deelstaat Andra Pradesh. We reizen eerst naar Visakhapatnam, een stad van ruim 1 miljoen inwoners. Vandaar trekken we naar de binnenlanden, eerst richting Narsipatnam (zie 2e kaart) en vandaar de bergen in richting Chintapalli. Het is een reis van circa 3 uur met de auto. Chintapalli heeft ongeveer 4.000 inwoners en wordt landinwaarts weer omringd door vele kleine berg- en bos-gehuchtjes van enkele honderden inwoners. De basisregel is: hoe verder weg van een miljoenenstad, hoe minder voorzieningen en hoe groter de armoede. Een andere basisregel is: hoe verder van de grote stad, hoe minder het centrale gezag en hoe groter de invloed van bendes en rebellen.
Een eind verder van een grotere miljoenenstad, die een centrumfunctie vervult, liggen tal van kleinere steden van pakweg 50.000 inwoners. Dat is bijvoorbeeld Narsipatnam waar onze 'manager' woont. En verder landinwaarts van deze kleinere steden liggen dan als een spinneweb weer dorpen, zoals Chintapalli. En nog verder landinwaars van dat soort dorpen liggen dan de 'gehuchtjes' waar onze 'kinderen' zijn geboren. Ze hadden geen enkele familie meer. Ouders, grootouders, ooms en tantes of broers en zussen waren overleden of buiten beeld. Zij leefden in die gehuchtjes (vaak letterlijk) van de vuilnisbelt. Totdat een lokale 'pastor' zich erover wilde ontfermen en met ons in contact kwam. Deze kleine gehuchtjes zijn nauwelijks in beeld bij de overheden en hebben totaal geen voorzieningen. Heel geleidelijk worden dorpen als Chintapalli ontsloten en krijgen voorzieningen als scholen en medische zorg. Dat is een zegen, ook voor ons kindertehuis. Want dat betekent dat er meer 'banen' beschikbaar komen.
Als je in de binnenlanden van India komt, dan moet je niet gek opkijken als je daar opeens op straat jonge mannen met geweren ziet die als het ware 'posten'. In dit geval (foto links) zijn het als burger verklede soldaten die een tijd in zo'n dorpje leven om erachter te komen of Hindoe-rebellen actief zijn in de regio.
De regio waarin wij opereren is relatief rustig in vergelijking met naburige deelstaten zoals Odisha.
Kamaraju (links op de foto), een van de oudste jongens uit ons kindertehuis, heeft zijn vakschoolopleiding tot klusjesman afgerond en heeft van onze sponsors een eigen vrachtautootje gekregen om als zelfstandig ondernemer aan de slag te gaan. Hier wordt de opbouw van de auto gemonteerd. Hij is intussen in het dorp bezig als klusjesman en chauffeur.
Copyright © Alle rechten voorbehouden
